Konwencja Warszawska

 

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dnia 2S stycznia 1932 r. - Dz. U. R. P. Nr. 18, poz. 113J.
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, MY, IGNACY MOŚCICKI, PREZYDENT RZECZYPOSPOLTEJ POLSKIEJ,
wszem wobec i każdemu z osobna, komu a tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:
Dnia dwunastego października tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku, podpisana została w Warszawie konwencja o ujednostajnieniu niektórych prawideł, dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego o następującem brzmieniu dosłownem:

 

 

KONWENCJA
o ujednostajnieniu niektórych prawideł, dotyczących międzynarodowego przewozu powietrznego.
Prezydent Rzeszy Niemieckiej, Prezydent Związkowy Republiki Austrjackiej, Jego Królewska Mość Król Belgów, Prezydent Stanów Zjednoczonych Brazyili, Jego Królewska Mość Król Bułgarji.

 

Prezydent Rządu Narodowego Republiki Chińskiej, Jego Królewska Mość Król Danji i lslandji, Jego Królewska Mość Król Egiptu, Jego Królewska Mość Król Hiszpanji, Naczelnik Państwa Republiki Estońskiej. Prezydent Republiki Finlandzkiej, Prezydent Republiki Francuskiej, Jego Królewska Mość Król Wielkiej Brytanji, Irlandji i Zamorskich Terytorjów Brytyjskich, Cesarz Indyj, Prezydent Republiki Greckiej, Jego Królewska Wysokość Regent Królestwa Wegier, Jego Królewska Mość Król Włoch, Jego Cesarska Mość Cesarz Japonji, Prezydent Republiki Łotewskiej, Jej Królewska Wysokość Wielka Księżna Luksemburgu, Prezydent Stanów Zjednoczonych Meksyku, Jego Królewska Mość Król Norwegji, Jej Królewska Mość Królowa Holandji, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Jego Królewska Mość Król Rumunji, Jego Królewska Mość Król Szwecji, Rada Związkowa Szwajcarska, Prezydent Republiki Czeskosłowackiej, Centralny Komitet Wykonawczy Związku Socjalistycznych Republik Rad, Prezydent Stanów Zjednoczonych Venezueli, Jego Królewska Mość Król Jugosławji,
uznając pożyteczność uregulowania w sposób jednolity warunków międzynarodowego transportu lotniczego co się tyczy dokumentów, używanych dla tego transportu i odpowiedzialności przewożącego, wyznaczyli w tym celu swych odnośnych Pełnomocników, którzy, należycie upełnomocnieni, zawarli i podpisali następującą konwencję;

 

 

 

1) Konwencja niniejsza ma zastosowanie do każdego przewozu międzynarodowego osób, bagażu, lub towarów, dokonywanego statkiem powietrznym za wynagrodzeniem. Ma ona również zastosowanie cło przewozów bezpłatnych dokonywanych statkiem powietrznym przez przedsiębiorstwo przewozów powietrznych.
2) Za "przewóz międzynarodowy" w rozumieniu konwencji niniejszej uważany jest każdy przewóz, w którym, zgodnie z umową stron, miejsce wyruszenia i miejsce przeznaczenia, niezależnie od tego czy będą miały miejsce lub nie przerwa w przewozie lub przeładowanie, położone są: bądź na obszarze dwóch Wysokich Umawiających się Stron, bądź też na obszarze jednej tylko z nich, jeśli przewidziane jest lądowanie na obszarze podlegającym suwerenności, suzerenności, mandatowi lub władzy innego Państwa, nawet nie umawiającego się. Przewóz bez takiego lądowania, pomiędzy obszarami podlegającemi suwerenności, suzerenności, mandatowi lub władzy tej samej Wysokiej Umawiającej się Strony nie jest w rozumieniu niniejszej konwencji uważany za przewóz międzynarodowy.
3) Przewóz, który ma być dokonany przez kilku następujących po sobie przewożących powietrzem, uważa się przy stosowaniu niniejszej konwencji jako jeden Przewóz, jeśli uważany był przez strony za jedną czynność, niezależnie od okoliczności czy został umówiony w formie jednej umowy czy też szeregu umów nie traci on swego charakteru międzynarodowego, przez to że jedna tylko z umów lub szereg umów mają być całkowicie wykonane na obszarze podlegającym suwerenności, suzerenności, mandatowi lub władzy tej samej Wysokiej Umawiającej się Strony.

 

 

1) Konwencja ma zastosowanie do przewozów dokonywanych przez Państwo lub inne osoby prawne prawa publicznego, przy zachowaniu warunków przewidzianych w artykule 1,
2) Konwencja nie stosuje się do przewozów dokonywanych w ramach międzynarodowych umów pocztowych.

 

 

 

 

1) Przewożący obowiązany jest do wydawania przy przewozie podróżnych biletu podróży, który winien zawierać następujące dane:
a) miejsce i datę wystawienia,
b) miejsce wyruszenia i miejsce przeznaczenia,
c) przewidziane miejsca zatrzymania, przy czem przewożący ma możność zastrzeżenia, na wypadek konieczności, zmian, nie odbierających prze wozowi charakteru międzynarodowego,
d) nazwisko i adres przewożącego(ych),
e) wzmiankę, że przewóz podlega systemowi odpowiedzialności ustalonemu przez niniejszą konwencję.
2) Brak, nieprawidłowość, lub zagubienie biletu nie naruszają ani istnienia ani ważności umowy o przewóz, która tem niemniej podlegać będzie prawidłom niniejszej konwencji. Jeśli jednakże przewożący przyjmie podróżnego bez wydania biletu podróży - nie będzie on miał prawa powoływania się na te postanowienia niniejszej konwencji, które wyłączają lub ograniczają jego odpowiedzialność.

 

 

 

1) Przewożący obowiązany jest przy przewozie bagażu, poza przewozem drobnych przedmiotów użytku osobistego, któremi opiekuje się sam podróżny, wydawać kwit bagażowy.
2) Kwit bagażowy wystawia się w dwóch egzemplarzach, jeden dla podróżnego, drugi dla przewożącego,
3) Kwit bagażowy winien zawierać następujące dane:
a) miejsce i datę wystawienia,
b) miejsce wyruszenia i miejsce przeznaczenia,
c) nazwisko i adres przewożącego(ych),
d) numer biletu podróży,
e) wzmiankę, że bagaż wydany będzie okazicielowi kwitu,
f) ilość i wagę pakunków,
g) wartość zadeklarowaną zgodnie z ustępem 2 art. 22,
h) wzmiankę, że przewóz podlega systemowi odpowiedzialności ustalonemu przez niniejszą konwencję.
4) Brak, nieprawidłowość, lub zagubienie kwitu, nie naruszają, ani istnienia ani ważności umowy o przewóz, która tem niemniej podlegać będzie prawidłom niniejszej konwencji. Jeśli jednakże przewożący przyjmie bagaż bez wydania kwitu lub jeżeli kwit nie zawiera danych wskazanych pod literą d), f), h), przewożący nie będzie miał prawa powoływania się na te postanowienia niniejszej konwencji, które wyłączają lub ograniczają jego odpowiedzialność.

 

 

 

1) Przewożący towary ma prawo żądać od wysyłającego wystawienia i wręczenia mu dokumentu zwanego "przewozowym listem lotniczym", wysyłający ma prawo żądać od przewożącego przyjęcia tego dokumentu,
2) Jednakże brak, nieprawidłowość lub zagubienie tego dokumentu nie naruszają ani istnienia ani ważności umowy o przewóz, która tem niemniej podlegać będzie prawidłom niniejszej konwencji, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 9

 

 

1) Wysyłający wystawia przewozowy list lotniczy w trzech egzemplarzach oryginalnych i oddaje wraz z towarami.
2) Pierwszy egzemplarz zawiera uwagę "dla przewożącego", podpisuje go wysyłający. Drugi egzemplarz zawiera uwagę "dla odbiorcy", podpisują go wysyłający i przewożący, dołącza się go do towaru. Trzeci egzemplarz podpisuje przewożący i wręcza go wysyłającemu po przyjęciu towarów.
3) Przewożący winien położyć swój podpis z chwilą przyjęcia towarów.
4) Podpis przewożącego zastąpiony być może pieczątką, podpis wysyłającego może być drukowany lub zastąpiony pieczątką,
5) Jeśli na żądanie wysyłającego przewożący wystawia przewozowy list lotniczy, uważany on jest, do chwili dostarczenia dowodu przeciwnego, za działającego na rachunek wysyłającego,

 

 

Przewożący towary ma prawo żądać od wysyłającego wystawienia oddzielnych przewozowych li stów lotniczych, jeśli jest kilka pakunków.

 

 

Przewozowy list lotniczy winien zawierać następujące dane:
a) miejsce i datę wystawienia dokumentu,
b) miejsce wyruszenia i miejsce przeznaczenia,
c) przewidziane miejsca zatrzymania, przy czem przewożący ma możność zastrzeżenia, na wypadek konieczności, zmian, nie odbierających przewozowi charakteru międzynarodowego,
d) nazwisko i adres wysyłającego,
e) nazwisko i adres pierwszego przewożącego,
f) ewentualne nazwisko i adres odbiorcy,
g) rodzaj towaru,
h) ilość, rodzaj opakowania, cechy szczególne lub numery pakunków,
i) wagę, ilość, objętość lub wymiary towaru,
j) zewnętrzny stan towaru lub opakowania,
k) cenę przewozu, jeśli została umówiona, datę i miejsce zapłaty i wskazanie osoby, która ma zapłacić,
l) jeśli przesłanie dokonane jest za pobraniem - cenę towarów i ewentualnie wysokość kosztów,
m) wartość zadeklarowaną zgodnie z ustępem 2 art. 22,
n) ilość egzemplarzy przewozowego listu lotniczego,
o) dokumenty doręczone przewożącemu w załączeniu do lutniczego listu przewozowego,
p) czas przewozu i ogólne wskazanie drogi (via), jeśli co do tego nastąpiła umowa,
q) wzmiankę, że przewóz podlega systemowi odpowiedzialności ustalonemu przez niniejszą konwencję,

 

 

Jeśli przewożący przyjmie towary bez wystawienia przewozowego listu lotniczego lub jeżeli list ten nie zawiera wszystkich danych wskazanych w artykule 8 [od a) do i) włącznie oraz q)] - nie będzie miał prawa powoływania się na te postanowienia niniejszej konwencji, które wyłączają lub ograniczają jego odpowiedzialność.

 

 

1) Wysyłający jest odpowiedzialny za dokładność danych i deklaracyj dotyczących towaru, które wpisuje do przewozowego listu lotniczego,
2) Ponosi on odpowiedzialność za wszelkie szkody wynikłe dla przewożącego lub każdej innej osoby z racji udzielonych przez siebie wskazówek i deklaracyj, nieprawidłowych, niedokładnych lub niezupełnych,

 

 

1) Przewozowy list lotniczy do chwili dania dowodu przeciwnego, stanowi dowód zawarcia umowy, przyjęcia towaru i warunków przewozu,
2) Dane przewozowego listu lotniczego dotyczące wagi, rozmiarów i opakowania towaru oraz ilości pakunków stanowią dowód aż do chwili dania dowodu przeciwnego; dane dotyczące ilości, objętości i stanu towaru stanowią o tyle dowód przeciwko przewożącemu, o ile ich sprawdzenie dokonane zostało przez przewożącego w obecności wysyłającego i stwierdzone na przewozowym liście lotniczym, lub o ile idzie o dane dotyczące zewnętrznego stanu towaru.

 

 

1) Wysyłający uprawniony jest, pod warunkiem wykonania wszystkich zobowiązań wypływających z umowy o przewóz, do dysponowania towarem, bądź wycofując go na lotnisku odlotu lub przeznaczenia bądź zatrzymując go po drodze w czasie lądowania, bądź wydając polecenie dostarczenia go w miejscu przeznaczenia lub po drodze innej osobie, niż osoba wskazana jako odbiorca w przewozowym liście lotniczym, bądź żądając zwrotu towaru na lotnisku odlotu, z zastrzeżeniem jednak, aby wykonywanie tego uprawnienia nie przyniosło szkody ani przewożącemu, ani innym wysyłającym i z obowiązkiem pokrycia wynikających stąd kosztów,
2) Przewożący winien natychmiast zawiadomić wysyłającego, jeśli wykonanie poleceń tego ostatniego jest niemożliwe,
3) Jeżeli przewożący zastosuje się do dyspozycyj wysyłającego bez żądania okazania egzemplarza przewozowego listu lotniczego, który został doręczony wysyłającemu - odpowiada on, z zastrzeżeniem regresu do wysyłającego, za szkody, które mogłyby stąd wyniknąć dla tego, kto jest w prawidłowem posiadaniu przewozowego listu lotniczego.
4) Uprawnienia wysyłającego wygasają z chwilą powstania uprawnień odbiorcy, zgodnie z artykułem 13. Jeśli jednak odbiorca odmawia przyjęcia listu przewozowego lub towaru, lub jeśli nie można się z nim skomunikować, wysyłający odzyskuje swe uprawnienia do dysponowania towarem.

 

 

1) Odbiorca ma prawo, z wyjątkiem wypadków wskazanych w artykule poprzednim, żądać od przewożącego, z chwilą nadejścia towaru na miejsce przeznaczenia, wydania mu przewozowego listu lotniczego i dostarczenia towary za zwrotem wierzytelności i po wykonaniu warunków przewozu, wskazanych w przewozowym liście lotniczym.
2) W braku przeciwnych postanowień przewożący winien zawiadomić odbiorcę z chwilą nadejścia towaru,
3) Jeśli zagubienie towaru przyznane zostało przez przewożącego lub jeśli towar nie przybył po upływie. siedmiu dni od chwili, w której powinien był przybyć - odbiorca upoważniony jest dochodzić w stosunku do przewożącego uprawnień wynikających z umowy o przewóz.

 

 

Wysyłający i odbiorca mogą dochodzić wszelkich uprawnień, które przyznają im odpowiednio artykuły 12 i 13, każdy w swem własnem imieniu, niezależnie od tego, czy działa we własnym interesie czy też w interesie innej osoby, z warunkiem wykonania obowiązków nałożonych przez umowę,

 

 

1) Artykuły 12, 13 i 14 w niczem nie przesądzają ani stosunków wzajemnych pomiędzy wysyłającym i odbiorcą, ani też stosunków osób trzecich, których uprawnienia pochodzą bądź od wysyłającego, bądź od odbiorcy.
2) Wszelkie warunki, sprzeczne z postanowieniami art. 12, 13 i 14, winne być zamieszczone w przewozowym liście lotniczym.

 

 

1) Przewożący winien dostarczyć informacyj oraz dołączyć do przewozowego listu lotniczego dokumenty, które potrzebne są przed oddaniem towaru odbiorcy dla wypełnienia formalności celnych, podatkowych lub policyjnych. Wysyłający odpowiada w stosunku do przewożącego za wszystkie szkody, któreby mogły wyniknąć z braku, niewystarczalności lub nieprawidłowości tych informacyj i dokumentów, z wyjątkiem wypadku winy przewożącego lub osób za niego działających,
2) Przewożący nie jest obowiązany badać, czy te informacje i dokumenty są dokładne lub wystarczające.

 

 

 

Przewożący odpowiedzialny jest za szkody wynikłe w razie śmierci, zranienia lub wszelkiego innego uszkodzenia ciała, którego doznał podróżny, jeśli wypadek, który spowodował szkodę, zdarzył się na pokładzie statku powietrznego lub podczas wszelkich czynności związanych z wsiadaniem i wysiadaniem.

 

 

1) Przewożący odpowiedzialny jest za szkody powstałe w razie zniszczenia, zagubienia lub uszkodzenia przyjętego do ekspedycji bagażu lub towaru, jeżeli zdarzenie, które spowodowało szkodę, miało miejsce podczas przewozu powietrznego.
2) Przewóz powietrzny, w rozumieniu poprzedniego ustępu, obejmuje okres, w którym bagaż lub towar znajdują się pod opieką przewożącego, niezależnie od tego czy znajdują się one na lotnisku, na pokładzie statku powietrznego lub w jakiemkolwiek innem miejscu, w razie wylądowania poza lotniskiem.
3) Okres przewozu powietrznego nie obejmuje żadnego przewozu lądowego, morskiego lub rzecznego, dokonanego poza obrębem lotniska. Jeśli jednak taki przewóz dokonywany jest w wypełnieniu umowy o przewóz powietrzny, w celu naładowania, dostawy lub przeładunku, istnieje domniemanie, z dopuszczeniem przeciwdowodu, że wszelka szkoda powstała ze zdarzenia, które miało miejsce podczas przewozu powietrznego.

 

 

Przewożący odpowiedzialny jest za szkodę wynikłą z opóźnienia w przewozie powietrznym podróżnych, bagażu i towarów.

 

 

1) Przewożący nie jest odpowiedzialny, jeżeli dowiedzie, że on i osoby za niego działające przedsięwzięli wszystkie potrzebne środki dla uniknięcia szkody lub że niemożliwem było dla nich te środki przedsięwziąć.
2) Przy przewozach towarów i bagażu przewożący nie jest odpowiedzialny, jeżeli dowiedzie, że szkoda wynikła z błędu pilotażu, prowadzenia statku powietrznego, lub nawigacji i że pod wszelkiemi innemi względami zarówno on jak i osoby za niego działające przedsięwzięli wszystkie potrzebne środki dla uniknięcia szkody.

 

 

W razie jeśli przewożący dowiedzie, że wina poszkodowanego spowodowała szkodę lub przyczyniła się do niej - sąd będzie mógł zgodnie z postanowieniami własnego prawa, usunąć lub złagodzić odpowiedzialność przewożącego.

 

 

1) Przy przewozie osób - odpowiedzialność przewożącego w stosunku do każdego podróżnego ograniczona jest do sumy stu dwudziestu pięciu tysięcy franków. W razie jeśli odszkodowanie może być, według prawa sądu orzekającego ustalone w formie renty, kapitał tej renty nie może przekroczyć powyższej granicy. Jednakże podróżny może w drodze specjalnej umowy z przewożącym ustalić wyższą granicę odpowiedzialności.
2) Przy przewozie bagażu przyjętego do ekspedycji i towarów - odpowiedzialność przewożącego ograniczona jest do sumy dwustu pięćdziesięciu franków za kilogram, z wyjątkiem wypadku złożenia przez wysyłającego w chwili oddania pakunku przewożącemu specjalnej deklaracji interesu w dostawie pakunku i uiszczenia ewentualnej dopłaty dodatkowej. W tym wypadku przewożący obowiązany będzie zapłacić aż do wysokości zadeklarowanej sumy, chybaby dowiódł, że suma ta przewyższa rzeczywisty interes wysyłającego w dostawie.
3) Co się tyczy przedmiotów, któremi opiekuje się podróżny - odpowiedzialność przewożącego ograniczona jest do pięciu tysięcy franków w stosunku do jednego podróżnego.
4) Powyższe sumy uważane są za odnoszące się do franka francuskiego, zawierającego sześćdziesiąt pięć i pół miligrama złota dziewięćsetnej próby. Sumy te mogą być przeliczone w cyfrach okrągłych na każdą inną monetę państwową.

 

 

Wszelkie klauzule zmierzające do uwolnienia przewożącego od odpowiedzialności lub do ustanowienia jej granicy niższej, niż ustalona w niniejszej konwencji, uważane są za nieistniejące i nie wywołujące żadnych skutków, ta nieważność klauzuli nie unieważnia jednak umowy, która w dalszym ciągu podlega postanowieniom niniejszej konwencji.

 

 

1) W wypadkach przewidzianych w artykułach 18 i 19 wszelkie poszukiwanie odpowiedzialności, niezależnie od tytułu, może mieć miejsce tylko na warunkach i w granicach przewidzianych w niniejszej konwencji.
2) W wypadkach przewidzianych w artykule 17 mają również zastosowanie postanowienia poprzedniego ustępu, co nie przesądza bliższego określenia osób, mających prawo skargi, i ich odnośnych uprawnień.

 

 

1) Przewożący nie będzie miał prawa powoływania się na postanowienia niniejszej konwencji, które wykluczają lub ograniczają jego odpowiedzialność, jeśli szkoda wynikła z jego podstępu lub winy, która według prawa sądu orzekającego uważana jest za równoznaczną z podstępem.
2) Prawo to nie będzie mu również przysługiwać, jeśli szkoda została spowodowana w tych samych warunkach przez jedną z osób za niego działających w wykonaniu swych funkcyj.

 

 

1) Przyjęcie bagażu i towarów przez odbiorcę bez sprzeciwu stanowi domniemanie, z dopuszczeniem przeciwdowodu, że towar dostarczony został w dobrym stanie i zgodnie z listem przewozowym.
2) Odbiorca winien w razie uszkodzenia skierować sprzeciw do przewożącego natychmiast po stwierdzeniu uszkodzenia i najpóźniej w ciągu trzech dni w stosunku do bagaży i siedmiu dni w stosunku do towarów, licząc od dnia ich przyjęcia. W razie opóźnienia sprzeciw powinien być zgłoszony najpóźniej w ciągu 14 dni, licząc od dnia, w którym bagaż lub towary oddane zostały do rozporządzenia odbiorcy.
3) Wszelki sprzeciw winien być dokonany w formie zastrzeżenia wpisanego na dokumencie przewozowym, lub drogą pisemną, wysłanego w terminie przewidzianym dla tego sprzeciwu.
4) W braku sprzeciwu w przewidzianych terminach, żadna skarga przeciwko przewożącemu nie może być przyjęta z wyjątkiem wypadku oszukania z jego strony.

 

 

W razie zgonu dłużnika poszukiwanie odpowiedzialności ma miejsce w granicach przewidzianych w niniejszej konwencji, w stosunku do jego następców prawnych.

 

 

1) Poszukiwanie odpowiedzialności winno być dochodzone, wedle wyboru powoda, na obszarze jednej z Wysokich Umawiających się Stron, bądź przed sądem miejsca zamieszkania przewożącego, głównej siedziby jego przedsiębiorstwa lub miejsca, gdzie posiada zakład, za pośrednictwem którego umowa była zawarta, bądź przed sądem miejsca przeznaczenia.
2) Postępowanie podlegać będzie prawu sądu orzekającego.

 

 

1) Poszukiwanie odpowiedzialności winno być wszczęte pod rygorem wygaśnięcia w ciągu dwóch lat od chwili przybycia do miejsca przeznaczenia, lub od dnia, w którym statek powietrzny powinien był przybyć, lub od chwili zatrzymania przewozu.
2) Sposób obliczania terminu określony jest przez prawo sądu, orzekającego.

 

 

1) W przypadkach przewozu który ma być dokonany przez kilku następujących po sobie przewożących, określonego w ustępie 3 artykułu 1 każdy z przewożących, przyjmując podróżnych, bagaż lub towary, podlega prawidłom ustalonym przez niniejszą konwencję i uważany jest za jedną ze stron umawiających się w umowie o przewóz w tym stopniu, w jakim umowa ta odnosi się do części przewozu, dokonanej pod jego kontrolą.
2) W razie takiego przewozu podróżny lub jego następcy prawni będą mogli skarżyć tylko tego przewożącego, który dokonał przewozu, podczas którego miał miejsce wypadek lub opóźnienie z wyjątkiem wypadku, w którym pierwszy przewożący na mocy wyraźnego postanowienia wziął na siebie odpowiedzialność za cały przewóz.
3) Co się tyczy przewozu bagażu i towarów, wysyłający będzie mógł skarżyć pierwszego przewożącego, a odbiorca, posiadający prawo do odebrania - ostatniego, a jeden i drugi będą mogli pozatem działać przeciwko przewożącemu, który dokonał przewozu, podczas którego nastąpiło zniszczenie, zagubienie, uszkodzenie lub opóźnienie. Przewożący ci odpowiedzialni będą solidarnie w stosunku do wysyłającego i odbiorcy,

 

 

 

1) Postanowienia niniejszej konwencji stosują się w razie przewozów mieszanych, dokonywanych częściowo powietrzem a częściowo wszelkim innym sposobem przewozu - tylko do przewozu powietrznego oraz jeśli ten ostatni odpowiada warunkom artykułu 1,
2) Nic w niniejszej konwencji nie stoi na przeszkodzie zamieszczeniu przez strony w razie przewozów mieszanych w dokumencie przewozu powietrznego dotyczących innych sposobów przewozu pod warunkiem, aby postanowienia niniejszej konwencji były szanowane o ile chodzi o przewóz powietrzny,

 

 

 

1) Wszelkie klauzule umowy o przewóz i wszystkie poprzedzające szkodę umowy szczególne, na mocy których strony uchylałyby prawidła niniejszej konwencji, bądź przez określenie prawa, które winnoby być zastosowane, bądź przez zmianę prawideł dotyczących kompetencji - są nieważne. Jednakże przy przewozie towarów dopuszczalne są klauzule rozjemcze, w granicach postanowień niniejszej konwencji, kiedy rozjemstwo ma nastąpić w miejscach objętych kompetencją sądów przewidzianych w ustępie 1 artykułu 28,

 

 

Konwencja niniejsza nie może zabronić przewożącemu odmówienia zawarcia umowy o przewóz lub ułożenia przepisów, które nie stałyby w sprzeczności z postanowieniami niniejszej konwencji.

 

 

Konwencja niniejsza nie stosuje się ani do międzynarodowych przewozów powietrznych, dokonywanych przez przedsiębiorstwa przewozów powietrznych tytułem wstępnej próby w celu ustanowienia regularnych linij żeglugi powietrznej, ani do przewozów wykonywanych w wyjątkowych okolicznościach i poza wszelkiemi normalnemi czynnościami eksploatacji lotniczej.

 

 

Gdy konwencja niniejsza wspomina o dniach, rozumieć przez to należy dni bieżące, nie zaś dni robocze,

 

 

Konwencja mniejsza zredagowana jest po francusku w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwum Ministerstwa Spraw Zagranicznych Polski. Odpisy konwencji poświadczone za zgodność przesłane zostaną za staraniem Rządu Polskiego Rządowi każdej z Wysokich Umawiających się Stron.

 

 

1) Konwencja niniejsza będzie ratyfikowana. Dokumenty ratyfikacyjne złożone zostaną w archiwum Ministerstwa Spraw Zagranicznych Polski, które notyfikować będzie złożenie Rządowi każdej z Wysokich Umawiających się Stron.
2) Z chwilą ratyfikacji przez pięć Wysokich Umawiających się Stron konwencja niniejsza wejdzie w życie pomiędzy niemi dziewięćdziesiątego dnia po złożeniu piątej ratyfikacji. Później konwencja wchodzić będzie w życie pomiędzy Wysokiemi Umawiającemi się Stronami, które ją ratyfikowały, a Wysoka Umawiającą się Stroną, która złożyła swój dokument ratyfikacyjny, dziewięćdziesiątego dnia po złożeniu tego dokumentu.
3) Do Rządu Rzeczypospolitej Polskiej należeć będzie zawiadamianie Rządu każdej z Wysokich Umawiających się Stron o dniu wejścia w życie niniejszej konwencji oraz o dniu złożenia każdej ratyfikacji,

 

 

1) Konwencja niniejsza po wejściu w życie otwarta będzie do przystąpienia dla wszystkich Państw.
2) Przystąpienie dokonywać się będzie w drodze złożenia Rządowi Rzeczypospolitej Polskiej notyfikacji, który o niej powiadomi Rząd każdej z Wysokich Umawiających się Stron.
3) Przystąpienie zacznie wywierać skutki, poczynając od dziewięćdziesiątego dnia po notyfikacji złożonej Rządowi Rzeczypospolitej Polskiej.

 

 

1) Każda z Wysokich Umawiających się Stron będzie mogła wypowiedzieć niniejszą konwencję w drodze notyfikacji złożonej Rządowi Rzeczypospolitej Polskiej, który natychmiast zawiadomi o niej Rządy każdej Wysokich Umawiających się Stron.
2) Wypowiedzenie wywrze skutki w sześć miesięcy po notyfikacji wypowiedzenia i tylko w stosunku do Strony, która je uczyniła.

 

 

1) Wysokie Umawiające się Strony będą mogły oświadczyć w chwili podpisania, złożenia ratyfikacyj lub przystąpienia, że przyjęcie konwencji niniejszej nie stosuje się do całości lub części ich kolonij, protektoratów, terytorjów mandatowych lub wszelkich innych terytorjów, podległych ich suwerenności lub władzy, lub do wszelkiego innego terytorjum, poddanego ich suzerenności.
2) W skutku powyższego będą One mogły w przyszłości osobno przystępować w imieniu całości lub części swych kolonij, protektoratów, terytorjów mandatowych lub wszelkich innych terytorjów, podległych ich suwerenności lub władzy, lub wszelkiego innego terytorjum poddanego ich suzerenności, które ustały w ten sposób wyłączone w deklaracji pierwotnej.
3) Będą one także mogły, stosując się, do jej postanowień, wypowiedzieć konwencję niniejszą osobno lub w imieniu całości lub części swych kolonij, protektoratów, terytorjów mandatowych lub wszelkich innych terytorjów podległych ich suwerenności lub władzy lub wszelkiego innego terytorjum poddanego ich suzerenności.

 

 

Każda z Wysokich Umawiających się Stron będzie mogła najwcześniej po dwóch latach, licząc od wejścia w życie niniejszej konwencji, spowodować zebranie się nowej konferencji międzynarodowej, w celu opracowania poprawek, któreby mogły być wprowadzone do niniejszej konwencji. Zwróci się Ona w tym celu do Rządu Republiki Francuskiej, który przedsięweźmie należne środki do przygotowania tej konferencji.
Konwencja niniejsza, sporządzona w Warszawie 12 października 1929, pozostanie otwarta do podpisu do dnia 31 stycznia 1930.

 

ZA NIEMCY:
R. Richter
Dr. A. Wegerdt
Dr. E. Albrecht
Dr. iur. Otto Riese
ZA AUSTRJĘ:
Strobele Reinoehl
ZA BELGJĘ:
Bernard de l'Escaille
ZA STANY ZJEDNOCZONE BRAZYLJI:
Alcibiades Pecanha
ZA BUŁGARJĘ:
ZA CHINY:
ZA DANJĘ:
L. Ingerslev
Knud Gregersen
ZA EGIPT:
ZA HISZPANJĘ:
Silvio Fernandez Vallin
ZA ESTONJĘ:
ZA FINLANDJĘ:
ZA FRANCJĘ:
Pierre Etienne Flandin
Georges Ripert
ZA WIELKĄ BRYTANJĘ I IRLANDJĘ PÓŁNOCNĄ:
A. H. Dennis
Orme Clarke
R. L. Megarry
ZA ZWIĄZEK PAŃSTW AUSTRALIJSKICH:
A. H. Dennis
Orme Clarke
R. L. Megarry
ZA ZWIĄZEK POŁUDNIOWO AFRYKAŃSKI:
A. H. Dennis
Orme Clarke
R. L. Megarry
ZA REPUBLIKĘ GRECKĄ:
G. C. Lagoudakis
ZA WĘGRY:
ZA WŁOCHY:
A. Giannini
ZA JAPONJĘ:
Kazuo Nishikawa
ZA ŁOTWĘ:
M. Nukśa
ZA LUKSEMBURG:
E. Arendt
ZA MEKSYK:
ZA NORWEGJĘ:
N. Ch. Ditleff
ZA HOLANDJĘ:
W. B. Engelbrecht
ZA POLSKĘ:
August Zaleski
Alfons Kuhn
ZA RUMUNJĘ:
G. Cretziano
ZA SZWECJĘ:
ZA SZWAJCARJĘ:
Edm. Pittard
Dr. F. Hess
ZA CZECHOSŁOWACJĘ:
Dr. V. Girsa
ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:
Kociubinsky
ZA WENEZUELĘ:
ZA JUGOSŁAWJĘ:
Ivo de Giulli

 

 

Wysokie Umawiające się Strony zastrzegają sobie Prawo oświadczenia w chwili ratyfikacji lub przystąpienia, że ustęp pierwszy artykułu 2 niniejszej konwencji nie będzie miał zastosowania do międzynarodowych przewozów powietrznych, dokonywanych bezpośrednio przez Państwo, jego kolonje, protektoraty, terytorja mandatowe lub wszelkie inne terytorja podległe jego suwerenności, suzerenności, lub władzy.

 

ZA NIEMCY:
R. Richter
Dr. A. Wegerdt
Dr. E. Albrecht
Dr. iur. Otto Riese
ZA AUSTRJĘ:
Strobele Reinoehl
ZA BELGJĘ:
Bernard de I'Escaille
ZA STANY ZJEDNOCZONE BRAZYLJI:
Aicibiades Pecanha
ZA BUŁGARĘ:
ZA CHINY:
ZA DANJĘ:
L. lngerslev
Knad Gregersen
ZA EGIPT:
ZA HISZPANJĘ:
Silvio Ferrrandez Vellin
ZA ESTONJĘ:
ZA FINLANDJĘ:
ZA FRANCJĘ:
Pierre Etienne Flandin
G. Ripert
ZA WIELKIĄ BRYTANJĘ O IRLANDJĘ PÓŁNOCNĄ:
A. H. Dennis
Orme Clarke
R. L. Megarry
ZA ZWIĄZEK PAŃSTW AUSTRALIJSKICH:
A. H. Dennis
Orme Clarke
R. L. Megarry
ZA ZWIĄZEK POŁUDNIOWO AFRYKAŃSKI:
A. H. Dennis
Orme Clarke
R. L. Megarry
ZA REPUBLIKĘ GRECKĄ:
G. C. Lagoudakis
ZA. WĘGRY:
ZA WŁOCHY:
A. Giannini
ZA JAPONJĘ:
Kazuo Nishikawa
ZA ŁOTWĘ:
M. Nuksa
ZA LUKSEMBURG:
E. Arendt
ZA MEKSYK:
ZA NORWEGJĘ:
N. Ch. Ditleff
ZA HOLANDJĘ:
W. B. Engelbrecht
ZA POLSKĘ:
August Zaleski
Alfons Kuhn
ZA RUMUNJĘ:
G. Cretziano
ZA SZWECJĘ:
ZA SZWAJCARJĘ:
Edm. Pittard
Dr. F. Hess
ZA CZECHOSŁOWACJĘ:
Dr. V. Girsa
ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:
Kociubinsky
ZA WENEZUELĘ:
ZA JUGOSŁAWJĘ:
Ivo de Giulli

 

Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości jak i każde z postanowień w niej zawartych, oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.
W Warszawie, dnia 22 marca 1932 r.